11 januari 2017 - Als je blijft doen wat je altijd al deed, verandert er niets

Wat een dag!!! Vol, té vol maar wat een indruk laat hij me na...

Gisterenmiddag had ik een afspraak bij een dame, van opleiding bioloog en heeft zich daarnaast zeer uitgebreid verdiept in bachbloesems, kruidenleer, chinese geneeskunde en allerlei aanverwante technieken. Alsook de leer van kPNI, welke me zeer boeit...

Ik ging naar haar toe omdat de samenwerking met een ander orthomoleculair arts echt teleurstellend was...

Mijn doel: ik geloof erin dat ik de supplementen welke ik moest innemen bij de orthomoleculaire arts ook uit voeding zou kunnen halen, maar hoe, wat,... was me onduidelijk

Zo gezegd, zo gedaan, ik werd hartelijk welkom geheten en mocht me even plaatsen in de wachtkamer. Daar werd ik reeds overdonderd door de lectuur... had zij dit allemaal tot haar genomen?? Ook het aantal behaalde getuigschriften lieten een indruk op me na... en ook het "zweverige" waar ik wel een beetje angstig van werd... ik beweerde altijd ik ben een vrouw van feiten... met dat zweverig gedoe moet je bij mij niet zijn... in het begin van mijn BO was ik daar héél radicaal in... ondertussen ben ik al bereid om het een kans te geven, heel voorzichtig maar ik sta ervoor open...

Toen was het aan mij, de dame raasde het overvolle kamertje, dat me zowel vol bewondering maar zeker met evenveel argwaan naar haar deed kijken... in en ratelde vol enthousiasme over haar poezen, de radio,... ik vreesde het ergste... wilde vluchten, vroeg me af waar ik beland was... maar eens ons gesprek op gang kwam, ik mijn verhaal kwijt kon en zij de bloedresultaten en het verslag van mijn osteopate grondig doornam, zat ik haar met open mond aan te staren... zij wist zoveel! Ze beleefde zelf ook een BO en 6 jaar later wanneer ze deze akelige ziekte overwonnen had, is ze beginnen bijstuderen en volgt ze vandaag de dag nog steeds regelmatig scholingen... Op basis van mijn bloed kon ze zien dat ik met een constante lage ontstekingswaarde leef, dat er vele waarden ontzettend laag stonden en dat ik idd volop in BO was.

Maar toen kwam het! Na 2u in gesprek te zijn, mocht ik met haar naar het volgende kleine kamertje ernaast... na de kat te verjagen van de dokterstoel... mocht ik plaatsnemen. Nu ging ze echt aan het werk... ik vroeg of ze me zou voelen ofzo want ze zou gaan uitmaken waar die ontsteking zich manifesteert en wat de oorzaken daarvan zouden kunnen zijn... "Nee hoor, ik tel op een schaal van 10", zei ze, "ik voel dat aan"... mijn gezicht sprak vast boekdelen... waar had ze het toch over...

Zo gezegd, zo gedaan... eerst "voelde" ze hoe mijn lichaam functioneert... voor de duidelijkheid volgens de beoordeling van de orthomoleculaire arts was dit best ok, hier en daar wat tekorten maar niet zorgwekkend... Volgens haar werkt mijn hoofd prima... de terminologie kan ik me niet meer herinneren maar dat was alvast een opluchting!! Maar dan mijn lijf, van maag, darmen, longen, bijnieren, schildklier, tot "het slapen"... over de ganse lijn gebuisd,... gemiddelde score van 3/10... na 2 jaar "overleef" ik, nog steeds... wat zij "voelde", was echt een bevestiging wat ik al zó lang voel maar nooit werd bevestigd... zo vreemd...

Nadien werd het helemaal te gek! De dame haalde buisjes voedingsmiddelen uit de kast en "vloog" ermee over mijn lichaam, zelfde deed ze met de supplementen welke ik tot dan gebruikte. Zéér eigenaardig!!! Maar de resultaten liegen er niet om...

Resultaten; - de ontsteking situeert zich in de darm - ik heb al meermaals onderzoeken laten uitvoeren met als besluit PDS ten gevolge van stress, dus de darm was niet echt een verrassing voor me... - intolerantie aan gluten/haver/koemelk/witte suiker!?!? - slechts 1 van de voorgeschreven supplementen heeft momenteel effect en kan opgenomen worden door mijn darm, al de rest neem ik in zonder er enige baat bij te hebben... mijn darm is zo "ziek" dat het allemaal nog geen zin heeft...

Besluit na 3,5u consultatie; Mijn lichaam overleeft en ik ben zeer ziek... de intoleranties wegen zó zwaar dat al mijn energie verloren gaat aan de verwerking van deze stoffen... mijn hele lichaam bezwijkt eronder omdat de stress die deze voedingsmiddelen veroorzaken énorm zijn!

En ergens ben ik volledig mee in haar verhaal! Ik geloof het ook écht, de dokters bleven steeds bij PDS 'hangen' maar het beterde niet... ook met de inname van de supplementen, ervaarde ik geen verbetering...

Waar ik dus naartoe wil, ook al was ik bang van het "zweverige" en begrijp ik haar werkwijze totaal niet, ik geloof er in dat zij het juist heeft!! Zij voelde wat ik echt voel/beleef... en las de bloedresultaten met zo een oog voor detail... ik ben danig onder de indruk!

De intoleranties geven me angst... hoe ga ik hier mee aan de slag?!? Waar vind ik de juiste informatie? Waar moet ik beginnen... maar ik ga ervoor, ik voel het, ik zit op het juiste pad... deze combi van "dieet", therapie en osteopathie gaan me genezen... ik voel het

Gisterenavond stond er dan nog een eerste infosessie over hooggevoeligheid op de agenda... wat een confrontatie!!!! De dame die de voordracht bracht, heeft ook zelf een BO ervaren en heeft zich naast haar job als leerkracht, verdiept in deze materie. Boeiend én een echte aanrader!! Ik heb tot huilens toe, zéér geboeid zitten luisteren. Ook mijn man was mee... er volgen nog 2 infosessies en in februari ga ik met mezelf aan de slag... 2 zaterdagen werken rond mijn eigen hooggevoeligheid, ik zou een"high sensation seeker" zijn, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen, personen,... totaal niet het beeld dat "men" heeft bij een hooggevoelig persoon... toch ben ik er ééntje... weer een bevestiging...

Wat een dag!!!! Helemaal uitgeteld ben ik op bed geploft... niet kunnen slapen... maar ik voel... ik ben op de goede weg...

Én wat kijk ik "angstig" uit naar 21 januari... die dag vertrek ik met Valérie naar Italië, om na mijn mooie ervaring met Mieke Lannoey, nog eens ondergedompeld te worden in coaching en rust... pure me-time...

Van dag 1 van mijn eerste crash, doe ik er nu 2 jaar over... sinds oktober, na mijn weekje Portugal, komen de antwoorden op mijn pad... het is veel, héél veel,... maar wat ben ik blij dat ik ben blijven zoeken, dat ik niet opgaf... ik geloof er in én heb ontzettend veel hoop... mijn strijd is nog niet gestreden maar de antwoorden werken "verlossend" en geven hoop...